DOLENDE ZIELEN

In de terminal van het vliegveld is een hoekje waar bij staat “mobility assistance”. Daar staan rolstoelen, en er is hulp voor mensen die slecht ter been zijn. Er zat een man die ik aansprak. Hij vertelde dat hij net een orthopedische operatie achter de rus had, en zat te wachten op iemand die hem in de rolstoel naar het vliegtuig zou brengen. Hij ging op bezoek bij familie van zijn vrouw in Oost Europa. Ik vertelde dat ik luchthavenpastor ben. Hij zei toen “o u bent op zoek naar dolende zielen?, ja op deze plaats in dit hoekje zijn die zeker te vinden”. Hij zei het op een grappige manier, en moest er zelf erg hard om lachen. Natuurlijk lachte ik met hem mee. Maar later dacht ik er over na. Het klopt wel natuurlijk dat ik op het vliegveld op zoek ben naar “dolende zielen”. Dat begrip kan je op allerlei manieren uitleggen. Mensen zijn op reis, ze dolen rond. Op reis met het vliegtuig maar ook op reis door dit leven. Het is zinvol om daarbij een eindje mee te lopen. Maar de term “dolende ziel” is iets dat een lach oproept.
Mirjam van Nie